Over Swan Lake

Ik begrijp ’m wel, die naam Swan Lake. Deze plek betovert je namelijk net zo veel als het balletstuk dat doet. Ik zit op mijn balkon en kijk uit over het glinsterende water van de baai van Selimiye. De witte bootjes zijn vanaf deze hoogte zo klein, het zouden wel zwanen kunnen zijn. Ik voel kriebels in mijn buik.

Hoe zou prins Siegfried zich gevoeld hebben toen hij de zwaan Odette ontmoette, die eigenlijk een prachtige vrouw bleek te zijn? Een beetje zoals ik nu, denk ik. Verliefd kijk ik naar de haven, waar om het halfuur een spierwit bootje uit vaart. Onder me zie ik heuvels vol diepgroene bomen, ertussen ontdek ik hier en daar wat bruine daken.

Ik kijk even mijn kamer in. Het klassieke, witte bed ligt tegen een lichte muur, ernaast twee sierlijke, barokke nachtkastjes. Romantischer kan bijna niet. En weer dwalen mijn gedachten af naar zwaan Odette en prins Siegfried.