Over Hotel & Bungalows Changa

“Volle kracht vooruit!” Lachend zit eigenaar Ahmet op het achtersteven van zijn bootje, het roer in zijn hand. “Eliza, wij gaan een boottochtje maken”, had hij vanochtend gezegd. Ik was achter hem aan de rotsen op geklommen, waar hij verse vis wilde vangen voor de avondmaaltijd. Naast elkaar zaten we op een platte rots dicht bij de zee, hij met een hengel in zijn hand, ik met een boek.

Maar ik kwam niet eens aan de eerste bladzijde toe, zo veel vertelde Ahmet. Over zijn hotel, de omgeving, de gasten. Zijn passie voor muziek en voor de mooie omgeving van Adrasan. Terwijl hij vertelde, staarde ik voor me uit, het blauwe water in. Ik zag de vissen zwemmen en bedacht me dat ik morgen een snorkeltochtje zou gaan maken langs de kust. Ik keek opzij, naar de bungalows en het restaurant die tegen de rotsen aan waren gebouwd. Mijn bungalow zag ik ertussen staan. Ik herkende ’m aan mijn handdoek, die sinds mijn ochtendduik hing te drogen in de zon. Een handjevol gasten lag te zonnen op de ligbedjes aan het zilte water. Een paar anderen genoten in het restaurant van een ontbijt met zelfgemaakte kazen, groente en boter. Verder was er niemand. “Aha!” Ik keek naar de hengel van Ahmet en zag hem zijn zoveelste grote vis naar boven halen. “Tijd om de boot op te zoeken,” zei hij, “daarop kan ik ook nog wel wat vangen.” We klauterden terug naar het strand, waar hond Kopük ons kwispelend tegemoetkwam.

Nu zitten we tegenover elkaar in de boot van Ahmet. Hij vaart langs de kust en laat me de mooiste plekjes in de baai zien. Af en toe gooit hij zijn hengel uit voor de zoveelste smakelijke vis. Ik laat het over me heen komen en geniet. Wanneer ik ’s avonds aan een van de restauranttafeltjes aan het strand ben gaan zitten, komt Ahmet naar me toe. In zijn hand een bord vol heerlijk gegrilde groenten. In het midden parelt een zilverkleurige vis. “Aan jou de eer”, knipoogt hij. “Jij mag het resultaat van onze inspanning van vanochtend proeven.” Ik prik mijn vork in de vis en glimlach. Heerlijk.