Over 1001 Gece Tatil Eco Farm

Bij mijn derde hap van de biologische yoghurt hoor ik het: een hoog, kwelend geluid. Ik kijk op vanaf mijn tafel op het terras, naar de uitgestrekte velden. Het enige wat ik zie, zijn de fruitbomen, die licht bewegen door het briesje. “Dat zijn jonge vosjes, die zitten hier veel.” Eigenaresse Ebru zet een kop kruidenthee neer naast mijn bord. “Wist je dat hier ook jakhalzen zitten? En wilde zwijnen en patrijzen?”

Ik nodig haar uit om aan te schuiven en vraag haar honderduit. Ebru vertelt dat zij en haar man net begonnen zijn met hun ecologische boerderij en alles ook echt ecologisch houden, om de natuur niet te verstoren. Zo verbouwen ze hun eigen fruit, groenten en kruiden, wekken elektriciteit op met zonnepanelen en verwarmen zelfs hun water met behulp van de zon. Trots pakt ze er een zelfgemaakt zeepje bij. “Voel maar, puurder kan niet.”

Ik pak het zeepje aan en hoor dan een laag, raspend geluid. “Een reuzensprinkhaan. En als je niet te veel geluid maakt, zie je zo misschien wat hazen voorbij rennen. Leuk hè!”