Over Hotel Atrio

‘Je zou bijna denken dat Moeder Aarde hier woont.’ Michael kijkt me vragend aan. Ik glimlach en zucht van groot geluk. Want soms vind ik een plek waar de natuur me blijft verwennen en de stilte mooier klinkt dan ooit te voren. Waar te midden van dat alles een landhuis staat waar je wakker wordt in sfeervolle kamers en geniet van verse huisgemaakte maaltjes. Zelfs het zwembad blinkt er als een meer in de zon. Ik heb er twee woorden voor: Hotel Atrio.

Een paar maanden geleden was ik tijdens een wandeling over de Nova Levada van mijn pad af geraakt, toen mijn aandacht werd getrokken door een typisch Madeirees landhuis. Nieuwsgierig als ik was, sloop ik naar binnen en liep eigenaar Michael tegen het lijf. ‘Kan ik je helpen?’ Op mijn wandelschoenen en met mijn half bezwete lichaam, besefte ik dat hij natuurlijk alle gasten van gezicht kent. ‘Ik liep langs en zag dit hotel liggen. De locatie en kleur trokken mijn aandacht. Ik moest het even zien’, lachte ik. ‘Kom, ik leid je rond!’ en duidelijk deelde hij mijn enthousiasme. En daar liepen we: langs de bibliotheek, het restaurant en de living met open haard, via de enorme tuin bij het bos richting het pittoreske midden van het hotel: het atrio. Stiekem spiekte ik in de kamers die met hun landelijke inrichting schreeuwden om een langer verblijf. Ik wilde niet meer weg en bleef maar achterom kijken.

Van de week was het tijd. Ik belde Michael of hij plek had. Hij herkende mijn stem en zei: ‘Voor jou altijd.’ En nu sta ik hier in de zon. ‘Ik denk dat ze hier inderdaad woont’, lacht Michael terug. Moeder Aarde. Ik weet het wel zeker.