Over Casas Do Moinho

Ik ben een beetje verdwaald. Niet zozeer qua route, maar door al het moois wat ik onderweg tegenkom. Mijn goede vriend Jose zei me dat ik een keer de route van de Westkust moest rijden. De vele baaitjes, lege stranden en schitterende natuur leiden me langzaam richting het noorden van dit o zo andere Algarve. Hij heeft ook een overnachting voor me geregeld bij Arnaldo, de eigenaar van Casas do Moinho. ‘Je weet niet wat je ziet’ had hij gezegd en aangezien ik vandaag al van de ene verbazing in de andere val, geloof ik dat best. In het dorpje Odeceixe bel ik Arnaldo op, want ‘zelf ga je dat nooit vinden.’ En samen rijden we door de pittoreske straatjes naar bovenop de berg waar zijn casas liggen te wachten. Authentieke witte Portugese huisjes met blauwe kozijnen welteverstaan. Hij heeft er acht. Vijf in deze straat en drie hierachter. Mijn buren zijn dus echte locals! En wat een uitzicht! Ik val direct stil. Eenmaal binnen ben ik wederom verdwaald en dit keer van de schoonheid. Want zo Portugees het buiten is, zo modern en licht is het binnen. Met originele nisjes, strakke tussenwandjes met houten spijlen, wit gecombineerd met Portugese basiskleuren. Die sofabank is prachtig en is dat een kurkvloer? ‘Vanavond een cava bij het zwembad? Kom maar wanneer je zin hebt.’ Ik glimlach. De relaxtheid van deze streek is verslavend.

Als ik mijn tas uit de auto pak, gaat er verderop een deur open. ‘Boas tardes’ en ik zwaai terug naar mijn nieuwe buurvrouw. Beter dan dit wordt het niet, bedenk ik me. Maar dat weet je hier maar nooit.