Over Fattoria Casabianca

Ik neem een slok en laat de wijn even in mijn mond rollen. Kersen, die proef ik heel duidelijk. ‘En viooltjes?’ vraagt de eigenaar. Ik ruik aan mijn glas. Ah, daar zijn ze. ‘Lekker wijntje’, knik ik. Zichtbaar trots zegt hij: ‘Het is Chianti. Die verbouw ik zelf.’

Een uur geleden liep ik over het uitgestrekte terrein van de agriturismo. Van het ene boerderijhuis naar het andere, over de paden die net zo heuvelachtig zijn als de rest van het Toscaanse landschap. Terwijl ik tussen de wijnranken door stapte, kwam de eigenaar naast me lopen en vertelde honderduit over hoe hij zijn wijnen van de velden in de flessen krijgt. ‘Wacht maar totdat je ze proeft. Kom je straks even langs voor een proeverij?’

De zon is achter de heuvels verdwenen en ik ben op het terras neergestreken voor het diner. Ik zet mijn lippen aan het glas wijn voor me. Het is weer een van de Chianti’s. Mmmmm. Die smaak zal me altijd aan deze mooie plek doen denken.