Over Harvest Moon

Mijn goede vriend Nestoras en ik zitten na een lange wandeling op de heuvel en kijken uit over een dorpje en de baai. Ik ben buiten adem van geluk. Al die uitgestrekte velden, de bloemen en bossen. Het enige geluid dat je hoort zijn de bellen van de schapen, een kerkklok of de wind door de bomen. Verderop gaan de eerste lichtjes aan en dan zegt Nestoras: ‘Ik heb nog een verrassing voor je, hier vlakbij.' Hij staat op en samen lopen we naar de idyllische wereld die Harvest Moon heet.

Verscholen tussen de bomen zie ik een mooi roze gebouw. ‘Mét appartementen', lacht Nestoras. De lichtjes bij het zwembad springen aan en daar zo op de heuvelrug, ontmoet ik eigenaar Anastasios. ‘Kijk!' en hij wijst me ook hier op groene natuur en de zee verderop. De tijd lijkt hier stil te staan.

Datzelfde gevoel had ik vanmiddag in de dorpen waar de mensen en gebouwen één zijn met de natuur. Waar ik meer schapen op de weg zag dan auto's. ‘Wat een rust!' zucht ik. Anastosias laat me zijn appartementen zien. ‘Het zijn er maar negen, zodat het er nooit te druk wordt,' lacht hij. En ook hier geldt:  respect voor de natuur en gebouwd in de locale stijl. Terrassen met rieten overkappingen, balkons met mooie uitzichten en bloemen die volop bloeien. In de appartementen is de inrichting rustiek, het comfort groot en zijn er veel ramen.

En nu lig ik hier rustig in het zwembad. Ineens zie ik de volle maan schitteren en zucht diep: dit is magisch geluk zoals het bedoeld is.